Stan kota i objawy
Kot z zachowanym czuciem w kończynach miednicznych, nie chodzi, nie czołga się, apatyczny, unika aktywności, objawów bólowych brak, kończyny miedniczne wiotkie, bezwładne, kot nie myje dolnej połowy ciała, palce poranione. Niezdolność do samodzielnego oddania moczu. Zaburzenie defekacji w kierunku zaparć, wcześniej pojawiło się podejrzenie atonii jelit i pęcherza.
Występuje konieczność mechanicznego opróżniania pęcherza i regularnego podawania środków ułatwiających wypróżnienie.
Rozpoznanie:
Objawy są skutkiem upadku z wysokości około 7 m, brak uszkodzeń struktur kostnych – wg RTG.
Od wypadku minął ponad miesiąc, kot był hospitalizowany z uwagi na konieczność opieki (opróżnianie pęcherza i wspomaganie defekacji), po 2 tygodniach wrócił do domu, leżał apatycznie w jednym miejscu, był tam karmiony, nie przemieszczał się, nie miał objawów bólowych ale jak określiła to opiekunka „stracił chęć do życia”, mimo opieki i troski. Pęcherz opróżniano mechanicznie, kot oddawał kał jedynie przy regularnym podawaniu leków aktywujących perystaltykę jelit oraz Lactulosum. Zmienił się też kolor sierści z głębokiej czerni na wyrudziały.
Leczenie:
Rehabilitacja stacjonarna wraz z opieką – 19.06 do 23.07.2017
W tym okresie zastosowano terapię polem magnetycznym oraz laseroterapię (aplikator prysznicowy). Wszystkie zabiegi wykonywano przy użyciu sprzętu Astar Etius ULM.
Przeprowadzone zabiegi:
LASEROTERAPIA – APARAT ETIUS LM
| Zabiegi na okolice pęcherza | Aplikator prysznicowy |
|---|---|
| 1-35 | sekwencja wbudowana – zespół Sudeca 1 x dziennie |
| Zabiegi na okolice mięśni ud | Aplikator prysznicowy |
|---|---|
| 1-35 | sekwencja wbudowana – zespół Sudeca 1 x dziennie |
| Zabiegi na okolice zwieracza odbytu, ujścia cewki moczowej i nasady ogona | Aplikator prysznicowy |
|---|---|
| 1-35 | sekwencja wbudowana – zespół Sudeca 1 x dziennie |
POLE MAGNETYCZNE – APARAT ETIUS LM:
| Zabiegi na okolice pęcherza | Aplikator pola magnetycznego CPE |
|---|---|
| 1-35 | program wbudowany – wzmożone napięcie mięśni miroleksacja 2x dziennie |
| Zabiegi na mięśnie kończyn miedniczych | Aplikator pola magnetycznego CPE |
|---|---|
| 1-35 | program wbudowany – zespół sudecka – faza dystrofii i zaniku |
Oraz zabiegi definiowane manualnie – jako wsparcie dla unerwienia okolicy pęcherza i jelit:
| Zabiegi na okolice pęcherza | Czas | Kształt pola | Częstotliwość (Hz) | Indukcja (Mt) | Przerwa |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 20 minut | Sinusoida | 20 | 5 | 3 |
| 2 | 20 minut | Sinusoida | 20 | 7 | 2 |
| 3 | 20 minut | Sinusoida | 30 | 10 | 1,5 |
| 4 | 20 minut | Sinusoida | 40 | 10 | 1 |
| 5 | 20 minut | Sinusoida | 50 | 10 | 0,5 |
| 6 do 35 | 20 minut | Sinusoida | 50 | 10 | CONT |
Inne zabiegi:
- ćwiczenia bierne PROM
- codziennie (kończyny miedniczne) – ćwiczenia aktywne
balansowanie na miękkim podłożu, pokonywanie niewielkich przeszkód - codziennie (zakres i czas dostosowany do możliwości pacjentki) – pionizacja i reedukacja chodu
Leczenie farmakologiczne: antybiotykoterapia stanu zapalnego pęcherza, będącego wynikiem zastoju moczu oraz terapia Nivalinem inj s.c., jedynie 4 razy w ciągu pobytu podano Lactulosum per os.
Efekty:
Po około 10 dniach pojawiły się pierwsze próby poruszania kończynami miednicznymi i czołgania się. Kot nie był w stanie utrzymać pozycji pionowej na stojąco ani na siedząco. Stopniową poprawę zaobserwowano od około 15 doby. Po takim czasie pojawiły się pierwsze próby samodzielnego przyjmowania postawy stojącej. Po kilku sekundach kot upadał, jednak jego samopoczucie psychiczne polepszyło się i zaczął coraz częściej próbować podnosić się na łapach. Pojawiły się pierwsze próby przejścia, a nie przeczołgania się przez próg drzwi balkonowych i pierwsze kroki.. Po 4 tygodniach rehabilitacji kot był w stanie samodzielnie przyjąć postawę stojącą i przejść niewielki dystans maksymalnie 2-3 metry. Był aktywny, eksplorował otoczenie, wrócił do zachowań sprzed wypadku.
Apetyt – w normie.
Pielęgnacja okrywy włosowej – kot zacząć się myć i dbać o sierść, także w doogonowej części ciała, która wcześniej nie istniała w jego świadomości.
Wydalanie – pojawiły się pierwsze samodzielne i (najpewniej) świadome mikcje (poza kuwetą), nie są one jednak regularne. Kot miał nadal mechanicznie opróżniany pęcherz z uwagi na zagrożenie problemami związanymi z zastojem moczu i leczoną infekcję pęcherza.
Defekacja – przez okres ponad 4 tygodni jedynie 4 razy podano Lactulosum (około 2 cm3 jednorazowo). Poza tymi dniami kot wypróżnia się co około 2 doby, w części świadomie, widać było prężenie się i parcie.
Po ponad miesięcznej pracy kot zaczął chodzić a nawet biegać, podjął próby wspinania się na drapak, chód był chwiejny z uwagi na znaczne zaniki mięśni wynikające z bezruchu.
Po 35 dobach kot wrócił do opiekunów i z ich relacji wiadomo, że oddaje mocz świadomie i w prawidłowej pozycji na rozłożony podkład, często próbuje zakopać. Opiekunowie pracują nad ponownym przyzwyczajeniem kota do kuwety. Wyniki badania moczu nie wskazują już na stan zapalny.
Defekacja jest w pełni samodzielna i świadoma, choć jeszcze poza kuwetą, nie są stosowane żadne środki farmaceutyczne.
Kot chodzi, biega, bawi się z drugim kotem, domaga się zabaw i posiłków. Odrasta już normalna dla Małej czarna sierść.
Opiekunowie pracują z kotką – wdrażają ćwiczenia i zabawy, by wzmocnić mięśnie i uczą kota załatwiania się we właściwym miejscu.